شیمی نو

سدیم گلوکنات یک نمک سدیم کریستالی با کیفیت بالا از اسید گلوکونیک است که سفید رنگ، خالص و غیرسمی است و به راحتی در آب حل می شود و حلالیت عالی از خود نشان می دهد. این ماده به عنوان یک نگهدارنده طبیعی استفاده می شود. از رشد میکروب ها در محصولات جلوگیری می کند و آنها را برای مصرف کنندگان ایمن نگه  می دارد. همچنین به عنوان یک شلاتور (یا جداکننده) عمل می کند که به محصولات پاک کننده کمک می کند تا در آب سخت بهتر کف کنند.

مزایای سدیم گلوکنات

• عامل کیلیت عالی
• کندگیر بتن با کارایی بالا
• نرم کننده / کاهش دهنده آب بتن کارآمد
• بازدارنده تلخی
• غیر سمی
• قابل تجزیه زیستی

روش تولید سدیم گلوکنات

تولید سدیم گلوکنات تجاری شامل خنثی کردن اسید گلوکونیک با پایه سدیم یا اسیدی کردن گلوکنات کلسیم با اسید سولفوریک، فیلتر کردن محصول و خنثی کردن نتیجه با یک پایه سدیم است. روش های دیگر شامل خنثی سازی مداوم اسید گلوکونیک تشکیل شده در طی تخمیر است.

کاربردهای سدیم گلوکنات

در صنعت ساختمان

این ماده به عنوان افزودنی بتن استفاده می شود و می تواند چندین مزیت از جمله بهبود کارایی، تاخیر در زمان گیرش، کاهش آب، بهبود مقاومت در برابر یخ زدگی، کاهش نشت، ترک خوردگی و انقباض خشک را ارائه  دهد. هنگامی که در سطح گلوکنات سدیم 0.3% اضافه شود، می تواند زمان گیرش سیمان را بسته به نسبت آب و سیمان، دما و غیره به بیش از 16 ساعت به تاخیر بیندازد. از آنجایی که به عنوان یک بازدارنده خوردگی عمل می کند، به محافظت از میله های آهنی مورد استفاده در بتن در برابر خوردگی نیز کمک می کند.

کاربردهای صنعتی

این پودر سفید به دلیل میل ترکیبی قوی با یون های فلزی در آبکاری و تکمیل فلزات استفاده می شود و به عنوان یک جداکننده عمل می کند، محلول را تثبیت می کند و از واکنش های نامطلوب در حمام جلوگیری می کند. این ماده را می توان در حمام های آبکاری مس، روی و کادمیوم برای روشن شدن و افزایش درخشندگی نیز استفاده کرد.

سدیم گلوکنات در مواد شیمیایی کشاورزی و به ویژه کودها استفاده می شود و به گیاهان کمک می کند تا مواد معدنی لازم را از خاک جذب کنند.

این ماده در صنایع کاغذ و خمیر کاغذ به عنوان شلاته کننده عمل می کند و یون های فلزی را که باعث ایجاد مشکلاتی در فرآیندهای سفیدکننده پراکسید و هیدروسولفیت می شود را حذف می کند.

در لوازم آرایشی و محصولات مراقبت شخصی

سدیم گلوکنات برای تاثیر بر ثبات بهتر محصولات آرایشی و بهداشتی به عنوان عامل کیلیت کننده استفاده می شود. همچنین این ماده به پاک کننده ها و شامپوها اضافه می شود تا با جداسازی یون های آب سخت تولید کف را افزایش دهد. گلوکنات ها همچنین در محصولات مراقبت از دهان و دندان مانند خمیر دندان استفاده می شود. از این ماده برای جذب کلسیم استفاده می شود و به جلوگیری از التهاب لثه کمک می کند.

در صنایع غذایی (فقط درجه غذایی)

سدیم گلوکنات درجه غذایی به عنوان یک عامل تثبیت کننده و قوام دهنده برای بهبود کیفیت و پایداری محصولات غذایی عمل می کند. این ماده طعم تلخ را مهار می کند و در محصولات لبنی، میوه های فرآوری شده، سبزیجات، غلات، گوشت های فرآوری شده، ماهی های کنسرو شده و بسیاری کاربردهای دیگر استفاده می شود.

در صنعت داروسازی (فقط درجه دارویی)

در صنعت داروسازی، این نمک سدیم می تواند در داروهایی استفاده شود که تعادل اسید و قلیایی را در بدن انسان حفظ می کنند و عملکرد طبیعی عصب را نیز بازیابی می کنند. می توان از این ماده در پیشگیری و درمان سندرم سدیم پایین نیز استفاده کرد.

به عنوان بازدارنده خوردگی

هنگامی که سدیم گلوکنات در آب بالاتر از 200 ppm وجود دارد، از فولاد و مس در برابر خوردگی محافظت می کند. لوله ها و مخازن آب متشکل از این فلزات مستعد خوردگی و سوراخ شدن ناشی از اکسیژن محلول در آب در گردش هستند که این منجر به کاویتاسیون و تخریب تجهیزات می شود.

این ماده با فلز واکنش می دهد و یک لایه محافظ از نمک گلوکنات فلز تولید می کند و امکان تماس مستقیم اکسیژن محلول با فلز را از بین می برد. علاوه بر این می تواند به ترکیبات یخ زدایی مانند نمک و کلرید کلسیم که خورنده هستند اضافه شود. این به محافظت از سطوح فلزی در برابر حمله نمک ها کمک می کند، اما از توانایی نمک در حل کردن یخ و برف جلوگیری نمی کند.

تتراکلرواتیلن یک ترکیب شیمیایی آلی است که به عنوان پرکلرواتیلن نیز شناخته می شود. این ماده به طور گسترده در خشکشویی پارچه ها استفاده می شود. این یک ترکیب یک هالوژن آلی مایع بی رنگ است که بوی شیرینی دارد به همین دلیل افراد می توانند حضور آن را حتی در غلظت ppm1 تشخیص دهند. این ماده شیمیایی متراکم تر از آب است. غیر قابل اشتعال است و به عنوان یک حلال خوب برای ترکیبات آلی عمل می کند. این ترکیب فرار و بسیار پایدار است و با آب واکنش می دهد و دی کلرومتان و اکسیژن را تولید می کند.

ویژگی های خاص تتراکلرواتیلن

مولکول های تتراکلرواتیلن دارای دو اتم کربن هستند که توسط پیوندهای کووالانسی دوگانه و چهار اتم کلر با پیوندهای تک کووالانسی به یکدیگر متصل شده اند.

• نام های دیگر این ترکیب شیمیایی تتراکلرواتن و پرکلرواتیلن است.
• این ماده به عنوان حلال و پاک کننده در خشک‌ شویی استفاده می‌ شود و به همین دلیل «مایع خشک ‌شویی» نیز نامیده می‌شود.
• یک حلال آلی پایدار است که شفاف است و بویی شبیه کلروفرم دارد.
• مایکل فارادی اولین کسی بود که این ترکیب را در سال 1821 تولید کرد.

به دلیل سرطان زایی و توانایی این ماده شیمیایی در آلوده کردن آب های زیرزمینی، جایگزین هایی مانند پراکسید هیدروژن و مواد شوینده در دی اکسید کربن مایع استفاده می شود.

محصولات حاوی تتراکلرواتیلن

• چربی گیرهای فلزی (برای قطعات خودرو و موتورهای الکتریکی).
• پاک کننده لک/لکه (برای لباس، فرش یا مبلمان).
• روان کننده ها و گریس ها
• جلا دهنده فلز و سنگ
• رنگ ها و پوشش ها از جمله پاک کننده رنگ و پوشش
• کپک زدا و درزگیرهای ضد کپک

روش تولید تتراکلرواتیلن

بیشتر تتراکلرواتیلن از اتیلن از طریق 1،2-دی کلرواتان تولید می شود. هنگامی که 1،2-دی کلرو اتان با کلر تا دمای 400 درجه سانتیگراد گرم می شود، تتراکلراتیلن تولید می شود.

این واکنش را می توان با مخلوطی از کلرید پتاسیم و کلرید آلومینیوم یا کربن فعال کاتالیز کرد. تری کلرواتیلن محصول جانبی اصلی واکنش است و از آنجایی که هر دو مواد شیمیایی تجاری قابل فروش هستند، روش صنعتی معمولی جمع آوری هر دو محصول و سپس جداسازی آنها با تقطیر است .تتراکلرواتیلن همچنین می ‌تواند از مخلوطی از هیدروکربن‌ های سبک نیمه کلردار ساخته شود که هنگامی که این ترکیبات در حضور کلر اضافی گرم می شوند، به مخلوطی از تتراکلرواتیلن، تتراکلرید کربن و کلرید هیدروژن تبدیل می شوند.

این ماده شیمیایی در بیشتر محصولات خانگی مانند رنگ برنده ها، پوشش های چوبی، چسب ها و روان کننده ها یافت می شود. این ترکیب به عنوان یک عامل پاک کننده خشک و چربی زدای فلزات شناخته شده است.

کاربردهای تتراکلرواتیلن

• به عنوان یک حلال برای بسیاری از مواد آلی در واکنش های مختلف استفاده می شود.
• برای حذف گریس از قطعات فلزی خودرو و سایر صنایع فلزی استفاده می شود. 
• به عنوان یک ترکیب شیمیایی دارای خاصیت تمیز کننده با سایر کلروکربن ها استفاده می شود.
• به عنوان یکی از مواد تشکیل دهنده در پاک کننده های رنگ و لکه برها استفاده می شود. 
• آشکارساز نوترینو دستگاهی است که در فیزیک برای مطالعه نوترینوها استفاده می شود که در آن از تتراکلراتیلن استفاده می شود.  
• از مقادیر کم آن به عنوان ورمیفیوژ استفاده می شود.

سایر کاربردهای تتراکلرواتیلن

• ساخت و استفاده برای تمیز کردن محصولات خودرو.
• تولید فلوروکربن.
• تولید آفت کش ها، بیشتر در بخور غلات .
• به عنوان سیال عایق و گاز خنک کننده در ترانسفورماتورهای الکتریکی.
• در صنعت زغال سنگ، نفت و در صنعت چاپ و ساخت و استفاده از چسب.  

ایمنی تتراکلرواتیلن

مانند بسیاری از هیدروکربن‌های کلردار، تتراکلرواتیلن یک ضعیف کننده سیستم عصبی مرکزی است و استنشاق بخارات آن (به ویژه در مناطق بسته و دارای تهویه ضعیف) می‌تواند باعث سرگیجه، سردرد، خواب ‌آلودگی، گیجی، تهوع، مشکل در صحبت کردن و راه رفتن، بیهوشی و مرگ شود.

پس از تماس طولانی مدت با پوست، تتراکلرواتیلن ممکن است چربی های پوست را حل کند و در محیط های کاری که افراد در معرض غلظت های بالا قرار گرفته اند، باعث تحریک شدید پوست شود.

این ماده شیمیایی معمولاً در یک محیط خنک، خشک و با تهویه مناسب به دور از عوامل اکسید کننده نگهداری می شود. به عنوان یک حلال اغلب در ظروف درب دار مانند ایزوتانک های ساخته شده از فولاد ضد زنگ، آلومینیوم یا فولاد کربنی ذخیره می شود.

روغن قهوه از دانه های قهوه آسیاب شده و برشته شده گیاه قهوه به دست می آید. این روغن گیاهی بسیار معطر با عطر قوی و غنی قهوه بو داده تیره است و دارای فواید قدرتمند بسیاری است که می تواند به پوست، مو، آلرژی، سلامت و خلق و خوی کمک کند. روغن قهوه برای قرن ها توسط زنان برزیلی به عنوان یک درمان زیبایی مورد استفاده قرار می گیرد و به طور فزاینده ای در صنعت آرایشی و بهداشتی برای کمک به جلوگیری از علائم قابل مشاهده پیری محبوب شده است.

گیاهان قهوه بومی مناطق گرمسیری آمریکای جنوبی، آسیا و آفریقا هستند و برای اولین بار از گواتمالا منشا گرفته است. این گیاه درختچه ای کوچک است که ارتفاع آن معمولاً به 3 - 4 متر می رسد. میوه های قرمز آن ماده ای تولید می کنند که برای تهیه قهوه استفاده می شود. قسمت‌هایی از گیاه که در تولید روغن قهوه استفاده می‌شوند، دانه‌ها هستند (بو داده یا سبز).

روغن قهوه غنی از اسیدهای چرب است و حاوی درصد قابل توجهی از اسیدهای لینولئیک، پالمیتیک و اولئیک است که آن را به یک مکمل مفید برای فرمولاسیون های مراقبت از پوست تبدیل می کند. رایحه آشنا و تقویت‌کننده آن نیز باعث می‌شود در روغن‌های ماساژ تقویت ‌کننده گنجانده شود.

روش استخراج روغن قهوه

دو روش برای استخراج روغن وجود دارد. روش اول روش پرس سرد است که در آن از فرآیند حرارت کم به منظور استخراج روغن از گیاه استفاده می شود. روش دوم CO2 است که در آن از دی اکسید کربن برای استخراج روغن استفاده می شود. هر دو روش برای استخراج روغن قهوه استفاده می شود.

در استخراج با پرس سرد، دانه های قهوه با روش مکانیکی (پرس) و تحت شرایط کنترل شده در دمای پایین (26-32 درجه سانتی گراد) پردازش می شود. سپس روغن غنی از مواد مغذی گیاهی فیلتر می شود. این فرآیند بدون استفاده از حلال های شیمیایی، بدون درجه حرارت بالا و بدون تصفیه شیمیایی انجام می شود.

مزایا و کاربردهای روغن قهوه

با محبوبیت روزافزون ترکیبات قهوه در فرمولاسیون‌ های آرایشی فعال و جوان ‌گرای امروزی، روغن قهوه برای کاربرد های مختلف مورد استقبال گسترده‌ای قرار گرفته است. به کرم‌ها و لوسیون‌ ها و صابون‌ ها ویژگی ‌های معطر اضافه می ‌کند و همچنین به ‌طور گسترده برای استفاده در لوازم آرایشی، روغن‌های ماساژ و مومیایی‌ سازی، مراقبت از مو و محصولات مراقبت از آفتاب توصیه می‌شود. همچنین می تواند برای عطرهای طبیعی مبتنی بر روغن استفاده شود.

فواید سلامتی روغن قهوه

مطالعات علمی متعدد نشان می دهد که روغن قهوه دارای قابلیت احیاء کننده، بهبود خطوط ریز، سفتی، قرمزی و بافت است. سطح PH قهوه به اندازه پوست انسان است. این مزیت به تنهایی با حفظ سطح رطوبت مناسب به حفظ تعادل سالم کمک می کند و از بروز آکنه جلوگیری می کند. در سال‌های اخیر، قهوه عمدتاً به عنوان یک عنصر در فرمولاسیون‌ های ضد پیری با کیفیت بالا استفاده شده است. روغن قهوه سنتز کلاژن را تقویت می کند و خاصیت رطوبت سنجی پوست را تحریک می کند.

روغن قهوه غنی از اسید لینولئیک چند غیر اشباع، پلی فنول ها و استرهای دی ترپن - برای مراقبت از آفتاب، درمان پیری، ترمیم زخم و فرمولاسیون ضد سلولیت موثر است. روغن قهوه به عنوان یک ضد التهاب، نرم کننده پوست و خواص عالی آن در حفظ رطوبت شناخته شده است. علاوه بر این، روغن قهوه حاوی آنزیم هایی است که سم زدایی را تحریک و به پاکسازی پوست کمک می کند، بنابراین برای کمک به درمان پوست مستعد آکنه یا مشکل ساز ایده آل است.

روغن قهوه می تواند به سلامت موها نیز کمک کند. با افزایش تحریک پوست سر باعث رشد مو می شود. همچنین از موخوره و از دست دادن رطوبت مو جلوگیری می کند. همچنین روغن قهوه برای درد عضلات و درد مفاصل عالی است. استفاده از مقدار کمی در محل دارای التهاب می تواند به شل شدن ماهیچه ها و بهبود گردش خون جهت تسریع در ترمیم و تسکین درد کمک کند.

روش استفاده از روغن قهوه

روغن قهوه یک روغن گیاهی معطر است و بسته به نوع محصولی که فرموله می کنید، می توانید بین 2 تا 30 درصد از آن استفاده کنید. برای یک روغن ماساژ ترکیب بین 5٪ تا 10٪ روغن قهوه با روغن حامل دیگر مانند روغن آفتابگردان، روغن جوجوبا، روغن نارگیل استفاده شود.

ملاحظات ایمنی

روغن قهوه حاوی مقدار کمی کافئین است. بنابراین، اگر به قهوه بسیار حساس هستید یا به آن حساسیت دارید، توصیه می کنیم از مصرف این روغن خودداری نمایید.

روغن هیدروژنه، روغن اشباع و غیراشباع اصطلاحاتی هستند که اغلب در طول مکالمات در مورد سلامت، غذا و رژیم غذایی مورد بحث قرار می گیرند. برای درک تفاوت بین این دسته از چربی ها، ابتدا باید ساختار شیمیایی چربی های رژیم غذایی توضیح داده شود.

چربی های رژیمی مولکول هایی به نام تری گلیسیرید هستند که از سه اسید چرب متصل به یک مولکول گلیسرول ساخته شده اند. اسیدهای چرب زنجیره‌ های مولکولی طولانی کربنی هستند که فقط از اتم‌های کربن و هیدروژن بعلاوه یک گروه کربوکسیل (COOH-) ساخته شده اند که در آن به مولکول گلیسرول متصل می‌شود. نحوه پیوند کربن های موجود در زنجیره اسیدهای چرب به یکدیگر تعیین می کند که روغن اشباع، غیراشباع یا هیدروژنه است.

روغن هیدروژنه چیست؟

روغن های هیدروژنه به چربی های غیراشباع گفته می شود که به طور مصنوعی با هیدروژن اشباع شده اند و هیچ پیوند دوگانه C=C ندارند. پیوند دوگانه در مولکول اسید چرب غیراشباع با اتم هیدروژن ترکیب می شود تا اسید چرب با درجه اشباع نشده کمتر را تشکیل دهد. خواص فیزیکی، شیمیایی و پخت روغن های هیدروژنه با روغن های اشباع یکسان است. آنها به گرما مقاوم هستند، در دمای اتاق جامد هستند و بعید است که فاسد شوند.

روغن هیدروژنه که با نام‌ «کره گیاهی» نیز شناخته می‌شود به طور گسترده در زمینه پخت و تهیه مواد غذایی مانند نان، پنیر، مارگارین، کیک و بیسکویت و غیره استفاده می شود. روغن های هیدروژنه مقادیر زیادی اسیدهای چرب ترانس تولید می کنند که خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی، دیابت و غیره را افزایش می دهد.

این چربی های ترانس ساخته شده توسط انسان را با چربی هایی که به طور طبیعی در برخی غذاها وجود دارد، اشتباه نگیرید. زیرا تحقیقات نشان داده است که فقط چربی های ترانس تغییر یافته شیمیایی باعث افزایش سطح کلسترول می شوند. تولید کنندگان مواد غذایی از بیشتر از چربی های ترانس هیدروژنه استفاده می کنند زیرا ماندگاری را افزایش می دهند و طعم را ثابت نگه می دارند.

انواع روغن های هیدروژنه

دو نوع روغن هیدروژنه مانند روغن نیمه هیدروژنه و روغن کاملا هیدروژنه وجود دارد. تفاوت اصلی بین روغن هیدروژنه و نیمه هیدروژنه در این است که روغن هیدروژنه روغنی است که تمام پیوندهای C=C آن کاهش یافته است، در حالی که روغن نیمه هیدروژنه روغنی است که برخی از پیوندهای C=C تغییر کرده و برخی از پیوندهای C=C بدون تغییر است.

اصطلاحات روغن های هیدروژنه و نیمه هیدروژنه تحت عنوان هیدروژناسیون چربی قرار می گیرند. هیدروژناسیون، واکنش چربی هایی مانند روغن گیاهی با هیدروژن است که باعث اشباع بیشتر آن می شود. به طور معمول، این فرآیند در شرایط فشار بالا انجام می شود و به یک کاتالیزور نیکل نیاز دارد.

هیدروژناسیون تمام پیوندهای دوگانه کربن-کربن را کاهش می دهد. اما اگر واکنش جزئی باشد، فقط برخی از پیوندهای دوگانه کربن- کربن را کاهش می دهد در حالی که سایر پیوندهای کربن- کربن بدون تغییر باقی می مانند.

علاوه بر این، روغن هیدروژنه دارای محتوای چربی ترانس پایین است، در حالی که روغن نیمه هیدروژنه دارای محتوای چربی ترانس بسیار بالایی است.

روغن هیدروژنه در کدام مواد غذای بکار رفته است؟

در لیست مواد تشکیل دهنده برچسب مواد غذایی، روغن های هیدروژنه اغلب به نام های دیگر نشان داده می شوند. هر ماده غذایی که حاوی شورتنینگ، مارگارین، روغن شورتنینگ، هیدروژنه و کره گیاهی باشد ممکن است حاوی چربی ترانس باشد. کره بادام زمینی و سس های سالاد حاوی اسیدهای چرب ترانس بیش از حد هستند، زیرا روغن گیاهی هیدروژنه در طول فرآیند آماده سازی به آن اضافه می شود و سس را غلیظ و خامه ای می کند.

طبق توصیه های سازمان جهانی بهداشت، مصرف چربی های ترانس برای هر فرد به طور کلی باید کمتر از 4.5 گرم در روز یا 2 درصد کل انرژی (2000 کالری در روز) باشد.

گاهی اوقات هیدروژنه و نیمه هیدروژنه به جای یکدیگر یا اشتباه استفاده می شود، در نتیجه شما یک ماده غذایی را خریداری می کنید که فکر می کنید بدون چربی است، اما اینطور نیست. با این حال، گزینه سالم بدون چربی است.

وجود روغن های هیدروژنه در غذا باعث می شود که بدن شما آنها را تشخیص ندهد و برای هضم آنها مشکل  خواهد داشت. در نهایت باعث می‌شود آنها برای مدت طولانی‌تری در بدن شما بمانند و در نهایت باعث آسیب می شود. این چربی های ترانس نه تنها سطح کلسترول را در بدن بالا می برند، بلکه توانایی تولید پروستاگلاندین‌ها را کاهش می دهند. که ممکن است باعث مشکلات قلبی، سکته مغزی و دیابت شوند.

روغن هیدروژنه، روغن اشباع و غیراشباع اصطلاحاتی هستند که اغلب در طول مکالمات در مورد سلامت، غذا و رژیم غذایی مورد بحث قرار می گیرند. برای درک تفاوت بین این دسته از چربی ها، ابتدا باید ساختار شیمیایی چربی های رژیم غذایی توضیح داده شود.

چربی های رژیمی مولکول هایی به نام تری گلیسیرید هستند که از سه اسید چرب متصل به یک مولکول گلیسرول ساخته شده اند. اسیدهای چرب زنجیره‌ های مولکولی طولانی کربنی هستند که فقط از اتم‌های کربن و هیدروژن بعلاوه یک گروه کربوکسیل (COOH-) ساخته شده اند که در آن به مولکول گلیسرول متصل می‌شود. نحوه پیوند کربن های موجود در زنجیره اسیدهای چرب به یکدیگر تعیین می کند که روغن اشباع، غیراشباع یا هیدروژنه است.

روغن هیدروژنه چیست؟

روغن های هیدروژنه به چربی های غیراشباع گفته می شود که به طور مصنوعی با هیدروژن اشباع شده اند و هیچ پیوند دوگانه C=C ندارند. پیوند دوگانه در مولکول اسید چرب غیراشباع با اتم هیدروژن ترکیب می شود تا اسید چرب با درجه اشباع نشده کمتر را تشکیل دهد. خواص فیزیکی، شیمیایی و پخت روغن های هیدروژنه با روغن های اشباع یکسان است. آنها به گرما مقاوم هستند، در دمای اتاق جامد هستند و بعید است که فاسد شوند.

روغن هیدروژنه که با نام‌ «کره گیاهی» نیز شناخته می‌شود به طور گسترده در زمینه پخت و تهیه مواد غذایی مانند نان، پنیر، مارگارین، کیک و بیسکویت و غیره استفاده می شود. روغن های هیدروژنه مقادیر زیادی اسیدهای چرب ترانس تولید می کنند که خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی، دیابت و غیره را افزایش می دهد.

این چربی های ترانس ساخته شده توسط انسان را با چربی هایی که به طور طبیعی در برخی غذاها وجود دارد، اشتباه نگیرید. زیرا تحقیقات نشان داده است که فقط چربی های ترانس تغییر یافته شیمیایی باعث افزایش سطح کلسترول می شوند. تولید کنندگان مواد غذایی از بیشتر از چربی های ترانس هیدروژنه استفاده می کنند زیرا ماندگاری را افزایش می دهند و طعم را ثابت نگه می دارند.

انواع روغن های هیدروژنه

دو نوع روغن هیدروژنه مانند روغن نیمه هیدروژنه و روغن کاملا هیدروژنه وجود دارد. تفاوت اصلی بین روغن هیدروژنه و نیمه هیدروژنه در این است که روغن هیدروژنه روغنی است که تمام پیوندهای C=C آن کاهش یافته است، در حالی که روغن نیمه هیدروژنه روغنی است که برخی از پیوندهای C=C تغییر کرده و برخی از پیوندهای C=C بدون تغییر است.

اصطلاحات روغن های هیدروژنه و نیمه هیدروژنه تحت عنوان هیدروژناسیون چربی قرار می گیرند. هیدروژناسیون، واکنش چربی هایی مانند روغن گیاهی با هیدروژن است که باعث اشباع بیشتر آن می شود. به طور معمول، این فرآیند در شرایط فشار بالا انجام می شود و به یک کاتالیزور نیکل نیاز دارد.

هیدروژناسیون تمام پیوندهای دوگانه کربن-کربن را کاهش می دهد. اما اگر واکنش جزئی باشد، فقط برخی از پیوندهای دوگانه کربن- کربن را کاهش می دهد در حالی که سایر پیوندهای کربن- کربن بدون تغییر باقی می مانند.

علاوه بر این، روغن هیدروژنه دارای محتوای چربی ترانس پایین است، در حالی که روغن نیمه هیدروژنه دارای محتوای چربی ترانس بسیار بالایی است.

روغن هیدروژنه در کدام مواد غذای بکار رفته است؟

در لیست مواد تشکیل دهنده برچسب مواد غذایی، روغن های هیدروژنه اغلب به نام های دیگر نشان داده می شوند. هر ماده غذایی که حاوی شورتنینگ، مارگارین، روغن شورتنینگ، هیدروژنه و کره گیاهی باشد ممکن است حاوی چربی ترانس باشد. کره بادام زمینی و سس های سالاد حاوی اسیدهای چرب ترانس بیش از حد هستند، زیرا روغن گیاهی هیدروژنه در طول فرآیند آماده سازی به آن اضافه می شود و سس را غلیظ و خامه ای می کند.

طبق توصیه های سازمان جهانی بهداشت، مصرف چربی های ترانس برای هر فرد به طور کلی باید کمتر از 4.5 گرم در روز یا 2 درصد کل انرژی (2000 کالری در روز) باشد.

گاهی اوقات هیدروژنه و نیمه هیدروژنه به جای یکدیگر یا اشتباه استفاده می شود، در نتیجه شما یک ماده غذایی را خریداری می کنید که فکر می کنید بدون چربی است، اما اینطور نیست. با این حال، گزینه سالم بدون چربی است.

وجود روغن های هیدروژنه در غذا باعث می شود که بدن شما آنها را تشخیص ندهد و برای هضم آنها مشکل  خواهد داشت. در نهایت باعث می‌شود آنها برای مدت طولانی‌تری در بدن شما بمانند و در نهایت باعث آسیب می شود. این چربی های ترانس نه تنها سطح کلسترول را در بدن بالا می برند، بلکه توانایی تولید پروستاگلاندین‌ها را کاهش می دهند. که ممکن است باعث مشکلات قلبی، سکته مغزی و دیابت شوند.